Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) wydał 12 stycznia 2024 r. znaczące postanowienie (sygnatura akt C-488/23), które wzmacnia ochronę konsumentów w zakresie kredytów hipotecznych. Sprawa dotyczyła umowy kredytu hipotecznego indeksowanego do waluty obcej, uznanej za nieważną z powodu nieuczciwych warunków. TSUE stwierdził, że w takich przypadkach banki nie mogą żądać od konsumentów więcej niż zwrot wypłaconego kapitału i ewentualnych ustawowych odsetek za opóźnienie, nawet jeśli nastąpiła znacząca zmiana siły nabywczej pieniądza. To oznacza, że banki nie mogą domagać się dodatkowej rekompensaty w postaci sądowej waloryzacji kapitału. Inny słowy niedopuszczalna jest Sądowa waloryzacja świadczenia odpowiadającego udostępnionemu kapitałowi. Decyzja ta potwierdza, że konsumenci nie powinni ponosić dodatkowych kosztów związanych z nieuczciwymi warunkami umowy, co stanowi ważny krok w ochronie ich praw.
Powyższym po raz kolejny potwierdził wydane 11.12.2023r. (C-756/22) postanowienie dotyczące rozliczeń po stwierdzeniu nieważności umowy frankowej. Wedle tego orzeczenia:
artykuł 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich należy interpretować w ten sposób, że w kontekście uznania umowy kredytu hipotecznego zawartej z konsumentem przez instytucję bankową za nieważną w całości ze względu na to, że umowa ta zawiera nieuczciwe warunki, bez których nie może ona dalej obowiązywać, stoją one na przeszkodzie wykładni sądowej prawa państwa członkowskiego, zgodnie z którą instytucja ta ma prawo żądać od tego konsumenta zwrotu kwot innych niż kapitał wpłacony na poczet wykonania tej umowy oraz ustawowe odsetki za opóźnienie od chwili wezwania do zapłaty.
Oznacza to, iż instytucja kredytowa nie ma prawa żądać od kredytobiorcy rekompensaty wykraczającej poza zwrot kapitału wypłaconego z tytułu wykonania tej umowy oraz poza zapłatę ewentualnych ustawowych odsetek za zwłokę od dnia wezwania do zapłaty.
